*.کسی که سخنانش نه راست است و نه دروغ ، فيلسوف است.*
*. کسی که راست و دروغ برای او يکی است متملق و چاپلوس است.*
*. کسی که پول ميگيرد تا دروغ بگويد دلال است.*
*. کسی که دروغ می گويد تا پول بگيرد گداست.*
*. کسی که پول می گيرد تا راست و دروغ را تشخيص دهد قاضی است.*
*. کسی که پول می گيرد تا راست را دروغ و دروغ را راست جلوه دهد وکيل است.*
*. کسی که جز راست چيزی نمی گويد بچه است.*
*. کسی که به خودش هم دروغ می گويد متکبر و خود پسند است.*
*. کسی که دروغ خودش را باور می کند ابله است.*
*. کسی که سخنان دروغش شيرين است شاعر است.*
*. کسی که علی رغم ميل باطنی خود دروغ می گويد زن و شوهر است.*
*. کسی که اصلا دروغ نمی گويد مرده است.*
*. کسی که دروغ می گويد و قسم هم می خورد بازاری است.*
*. کسی که دروغ می گويد و خودش هم نمی فهمد پر حرف است.*
*. کسی که مردم سخنان دروغ او را راست می پندارند سياستمدار است.*
*. کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او می خندند ديوانه
است.